Guido was jarenlang een zeer bekwaam bestuurder van de 3 October Vereeniging. Veel sprak hij niet, maar als hij het woord voerde, deed hij dat trefzeker en met veel humor. Nooit speelde hij op de man. Zijn motto was suaviter in modo fortiter in re ‘aangenaam, maar zeer ter zake’. Meestal lardeerde hij zijn interventie met een sprankelende anekdote, die hij opdiste uit een zeer klein notitieboekje (formaat 3×3) dat hij altijd bij de hand had.
Afkomstig uit het Oost-Zeeuws-Vlaamse Koewacht en dus dichtbij het Vlaamse achterland, was hij nu eens de uitbundige Bourgondiër, en dan weer de ernstige Nederlandse geleerde en directeur van Eurotransplant.
Guido was een warme collega op wie je altijd kon rekenen. Een vriend ook met wie je tot diep in de nacht met een goed glas wijn en met daarbij passende kaas kon discussiëren. Niet alleen over medische zaken, maar vooral ook over allerlei zaken die het leven kleuren.
Als voorzitter van de Commissie Blootlegging van de Magdalena Moons Vereniging heeft hij zich de laatste tien jaar ingezet om de historische figuur van het lief van de Spaanse bevelhebber, Valdez, de belegeraar van Leiden, meer reliëf te geven. Daarnaast was het zijn initiatief om de zogeheten Magdalena Moons-leerstoel te stichten met het accent op de geschiedenis van de Leidse stadscultuur. Die leerstoel werd enkele maanden geleden gerealiseerd.
Guido heeft op vrijdag 8 juni tijdens een officiële bijeenkomst op het Leidse stadhuis de op die leerstoel benoemde hoogleraar ontmoet en met haar over haar onderwijs- en onderzoeksplannen gesproken (zie foto).
Wij herdenken Guido als een man die veel van de stad hield, veel van haar wist en haar wilde dienen via de 3 October Vereeniging. Hij was een liaison tussen
Vlaanderen en Nederland en slechtte vooroordelen. Als een zondagskind danste hij door het leven. Een man om veel van te houden. Zijn naam blijft onlosmakelijk verbonden met de 3 October Vereeniging, de Magdalena Moons Vereniging en onbetwistbaar met de door hem geïnitieerde Magdalena Moons-leerstoel.